Hij had het niet getroffen met zijn uiterlijk. Ome Piet was veruit de lelijkste man van het dorp. Kinderen riepen hem na en vreemden draaiden zich ongegeneerd om als ze hem zagen. Het oordeel was eenduidig: zo lelijk hadden ze nog nooit iemand gezien. Zijn pokdalige gezicht zat vol uitstulpingen die er niet hoorden, zijn neus stond scheef en zijn oren waren gigantisch. Ook zijn schonkige voorkomen hielp niet echt mee. Zijn huid was gevlekt en hij loensde dat het een aard had. Verkering had-ie nooit gehad en niemand verwachtte dat hij nog ooit aan de vrouw zou komen.