Gijzelaar

Daar lag ik dan, een jaar en twee maanden oud, op de slaapkamer van mijn ouders en oog in oog met de meest gevreesde bankovervaller van de streek, de schrik van elke Boerenleenbank en postkantoor. Ik huilde niet, maar keek enkel verbaasd naar de twee zwart geklede mannen die hun gezicht verborgen achter al even zwarte doeken. Toen mijn moeder begon te jammeren, ging ik als vanzelf mee huilen. Met een volume dat het hare ver oversteeg. Het leek in deze bijzondere situatie wenselijk mij stil te krijgen, maar mijn moeder bleef in haar bed en jammerde gewoon door, herhalend dat mijn vader iets moest doen. Wat hij moest doen met een geweer op zich gericht, was haar waarschijnlijk ook niet duidelijk.

Lees het hele verhaal