Hij was weer eens aan een roman begonnen. Geen verhaal, nee, meteen een vuistdik boek. Arend Venema deed het niet voor minder. Een literaire thriller wilde hij schrijven, zonder die zo te noemen, want dit genre stond bij recensenten niet hoog in aanzien. Zijn boek ging over een vuurwerkramp. Niet die in Enschede, want dan zou hij te veel met de feiten in de knoop komen, maar in een nog te bedenken stadje. Ook geen Roombeek als wijk van handeling. Kruitberg, schoot door hem heen, maar dat vond hij meteen veel te voor de hand liggend. En voor de hand liggend schrijven, wilde hij niet. Daarom bleef André de V. buiten beeld. Net als de twee eigenaren van de vuurwerkfabriek waarvan de namen hem even waren ontschoten.
De contouren van zijn roman waren nog erg vaag. Eigenlijk had Arend nog niet veel. Ja, zijn boektitel. Rampzalig zou het boek heten. En zijn eerste drie zinnen stonden op papier. Zinnen die hij niet vaak genoeg kon lezen